Τα Ψάρια της Δοϊράνης
Στα νερά της Δοϊράνης ζούσαν στο παρελθόν πολλά είδη ψαριών, με κυριότερα το γριβάδι, τον γουλιανό, την πλατίτσα και το περκί, που μαζί με την κοκκινοφτέρα, το γλήνι (γλυστρόψαρο) και το σίρκο (μπελοβίτσα), αφθονούσαν στα νερά της και ήταν εμπορεύσιμα. Άλλα είδη ήταν το χέλι, η πεταλούδα, το γυφτόψαρο (λετνίτσα), το γουλιανάκι, το πλασκούνι, η σαρδέλα, ενώ άφθονα ήταν και τα μύδια, οι καραβίδες, τα καβούρια.
Τα ψάρια της Δοϊράνης θεωρούνταν από τα πιο νόστιμα και καθαρά, με μεγάλη εμπορική αξία. Γι’ αυτό σύμφωνα με τους ντόπιους ψαράδες, ευθύνεται η μορφολογία του πυθμένα της λίμνης που είναι αμμώδης και όχι ελώδης, αλλά και η σχετικά μεγάλη περιεκτικότητα του νερού σε ιώδιο. Η λίμνη μάλιστα στο παρελθόν ήταν τόσο διαυγής που έβλεπες τον πυθμένα της ακόμα και σε μεγάλο βάθος, ενώ οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν το νερό της ακόμα και για να μαγειρέψουν.
Σήμερα οι λιγοστοί πια ψαράδες αλιεύουν γριβάδια, πέρκες, γουλιανούς, πλατίτσες, πεταλούδες, ενώ στα δίχτυα τους συλλαμβάνονται τσιρόνια και σίρκα τα οποία όμως δεν αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης.
Στη δεκαετία του 1960 η μέση ετήσια ιχθυοπαραγωγή στο ελληνικό τμήμα της λίμνης υπολογίστηκε σε 230 τόνους, ενώ στη γειτονική χώρα, έφτασε στους 530 τόνους. Από το 1962 έως το 1984, τα αλιεύματα μειώθηκαν κατά 65% περίπου. Στην πενταετία 1988- 1992, η πτώση της στάθμης του νερού κατά 2,5 μέτρα επέφερε μείωση της ιχθυοπαραγωγής από 150 τόνους σε 30. Τα τελευταία έτη και παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν επίσημες μετρήσεις παρατηρείται μια σταθερή μείωση της ιχθυοπαραγωγής, σύμφωνα με ενδεικτικά στοιχεία και προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων.
